Wel weg of toch niet weg. Voorlopig dan.

Gaan we weg of niet. In principe is de Skua klaar om op reis te gaan. Maar is de bemanning dit ook.

Als een tijdje geleden gehoord van een goede vriendin dat ze een nare ziekte heeft gekregen. 

In de privé sfeer lopen daar ook wat complicaties zodat het niet zo makkelijk is dat ze een tijd in het ziekenhuis kan liggen. Kortom is het voor haar en ons prettig dat wij op zee zitten als ze naar het ziekenhuis gaat. Niet. We proberen om met haar omgeving tot een paar afspraken te komen om toch ieder zijn vakantie te laten nemen. De verwachting is dat over 6 weken het zover is dat ze opgenomen wordt.

Half juli zou de aflossing beschikbaar komen. Dan zouden wij nog weg kunnen om nog wat in Denemarken te gaan zeilen. 

We zouden ook nog eerst de boot naar de werf kunnen brengen en na de werf nog wat op de eilanden kunnen verblijven en dan terug naar huis voor de mantelzorg. 

De waterlijn moet 10 cm omhoog gebracht worden ivm de inzinking. Als nu vol beladen zijn liggen we op ons merk. Niet echt prettig. Nu kan qua uiterlijk de waterlijn best nog wat omhoog want ze is wat tuitelig.  

Dus dat is schuren, en in de epoxy en in de anti-fouling (aangroeiwerende verf)

Dit jaar niet naar Zweden? Gelukkig is mijn aller favorietste Knäckerbrod 
ook gewoon te koop bij Albert Heijn

Wat we ook kunnen doen is naar Denemarken en dan de boot in Augustenborg laten liggen voor een paar weken, als de mantelzorg nodig is.

Wat is verstandig en ook nog leuk en te behappen. De komende dagen daar maar is over denken. We komen dit jaar niet in Zweden denk ik. Hooguit aan de westkust van Zweden. Ook leuk toch.

Kortom zeilen blijft een dynamisch sport. Ook de zaken er om heen horen daarbij.

Een collega afsluiter.

O ja mijn afsluiter lek niet meer. Die drupte als een oude man na het plassen al jaren lang haha. 

Het afgelopen weekend maar eens de stoute zwembroek aangetrokken en gaan zwemmen naast de boot. Aan het oppervlak 20 graden, er onder zakt het snel naar 14. Het is te doen haha. Om de afsluiter te kunnen repareren wilde ik een balletje in de opening van de afsluiter stoppen. Dat is niet echt nodig volgens de fabriek maar toch.

Gisteren de afsluiter open gemaakt en gevet met water bestendig vet en 0-ring gevet. Het is allemaal gelukt en is druppelvrij. Hoera. De Skua is verlost van haar oude druppelende man. Nu tijd om alle afsluiters maar eens aan te pakken.

In de mast.

In de Mast. 

Vandaag is het windstil. Een uitgelezen dag om de mast te inspecteren en schoon te maken. Eens per jaar moet je de mast inspecteren op onrechtmatigheden. Kijken of alle splitpennen nog op zijn plaats zitten. Of alle verstaging nog rafelvrij in de terminals zit en nergens weerhaken vertonen en een controle van de zalingen en haakterminals. Dit allemaal om het risico om de mast kwijt te raken onder zeil zo klein mogelijk te maken. Als je dan toch in de mast zit kan een beetje WD40 voor de windmeter, de touwschijven en de Windex ook geen kwaad. Ook sop ik de mast. Vooral de zalingen waar straks het zeil weer tegen aan waait zijn altijd erg vies. 

Boven in de mast klimmen is altijd een hartslagverhogende actie. Op zich ben ik niet bang om op hoogte te werken maar in dit geval ben je van iemand ander afhankelijk die de controle over de lier heeft en dat werkt anders in het hoofd.  Als deze niet goed op let kunnen er rare dingen gebeuren. Niemand mag zich aan boord snel verplaatsen want een beweging op de boot is een 4 dubbele boven in de mast.  Meestal ga ik 2 x naar boven. De 1e keer om de schrik. De 2e keer is de "vrees" weg en kan ik ongestoord op hoogte werken. Overigens is het abseilen het leukste. Voor mij en voor de hijser. Maar ook het ruime zicht op 17 mtr hoogte is ook erg bijzonder. En vooral die ene kraai laten schrikken die wil landen op het topje van de mast.

In een stoeltje comfortabel omhoog.

Boven in de mast. Een al schoonmakend weer naar beneden.