Zweedse scheren- Marienhamn Finland

We krijgen het op onze heupen. De harde wind (zomerstorm) wordt 12 uur uitgesteld. Wat doen we. De sprong vooruit naar waar we heen willen of een stap terug en 3 dagen in de scheren liggen tussen de bomen. Snel anker op en om 9 uur zitten we in de route naar buiten.
Het is helaas wel tegenwind. Ons principe om niet te motoren zetten we even aan de kant. Kruisen kan wel maar dan worden de 55 mijl (101 km) opeens bijna 110 mijl is 202 km en in tijd ook.
Om 14 uur zijn we op ze en de wind neemt gelukkig af. Hierdoor loopt de snelheid iets op zodat we niet te laat aankomen.
In de scheepvaart route komen we een aantal zeeschepen tegen w.o. ook een paar Nederlanders. Maar geen schepen die wij in de weg zitten.
Om een uur op 5 lopen we de eerste scheren van de Aland eilanden aan en om 19.00 uur liggen we vast aan Finse bodem. Aan een achterboei en voor op de kant.

Voor ons een uurtje later, pakt de buurman zijn trompet en een muziekstander en begint een Fins muziekstuk te spelen. Het blijkt het sein te zijn dat alle Finnen hun vlag moeten binnen halen. Wij schrikken ons het apenlaser. Wel heel grappig overigens. Dit doen ze natuurlijk omdat de zon pas om 23.00 uur naar de kim verdwijnt. Dan vergeet iedereen dit natuurlijk. Wij denken 20.00 wat vroeg om de vlag binnen te halen. Maar ja weten wij veel. Totdat het verlossende woord komt van de Nordlys. Het is hier een uur later. Dus een uur verschil in tijd met Zweden. Ahh vandaar.

We liggen hier prima beschut achter de plaats Marienhamn. Een goede plek voor de zomerstorm.

Jachthaven Marienhamn

De Pommern,

Dit schip is een orgineel zeil (vracht) schip. Gebouwd in 1903 als Mneme, in Glasow (Schotland) voor een Deense Rederij. Het maakt deel uit van de Flying P-Liners.

Het vervoerde steenkool vanuit Engeland naar Chili en Chilisalpeter ("kunst"mest)terug naar Europa.

Dit in een tijd dat de stoommachine zijn intrede al lang had gedaan.

Na 1910 kocht een Alandse rederij veel zeilschepen op w.o de Pommern en dacht hiermee nog commercieel te kunnen varen in tijden van opkomend stoom. De grootste reder was Erikson.

Hij ging varen in de route naar Australië. In ballast naar Australie. Dit was 1400 ton stenen hieruit de scheren. De bemanning moest dit zelf in Australië lossen. Er kwam 4000 ton graan weer mee terug. Vol geladen lag ze meer onder dan boven het water. De terugreis was dan ook veel gevaarlijker temeer ze via Kaap Hoorn terug voer.
Op deze lijn kon blijkbaar nog lang commercieel gevaren worden. Het haalde in 1930 en 37 nog prijzen voor de snelste tocht. Het kan in de Zuid Atlantic, Indische en Stille Oceaan makkelijk 16 -20 knoop lopen.
Het heeft de 2 wereld oorlogen doorstaan en in zijn hele vaartijd zijn er maar 4 mensen vanuit de masten het water in gekukeld en verdronken. Een unicum. Dit gebeurde namelijk nog wel eens.

De Pommern. Kijk eens naar de huidbeplating. Allemaal geklonken. Niet glad zoals tegenwoordig

Autokenteken van Aland. Zelfs geen EU embleem er op.

West haven met op de achtergrond de Pommern

Prachtige Finse Bouwstijl. Rijk aan versieringen

De Pommern. Orgineel uit 1903

Eerste aanloop Aland eilanden. Met op het Loodshuis een bronzen beeld wat een vuurtorenwachter moet voorstellen die met een kijker de horizon af kijkt. Wij worden ook op het verkeerde been gezet. Is dat kunst ja toch? Op de linker rots staat een bronzen schilder met zijn ezel.

Aanloop toren Aland

Pas hier op. De diepgang loopt op straks lopen we aan de grond.
Het is hier meer dan 2 Martinitorens diep haha