Eindelijk weg!

Een Theodora tanker laden bij Delfzijl

Eindelijk weer zeilen

Loskomen van je vertrouwde plek is voor mij elke keer een item. Overschakelen op “kamperen”voor zo,n lange tijd is een lastige. Heb ik alles bij mij en is alles geregeld. Dit moet nog. red de tuin het wel met deze droogte etc etc

Natuurlijk is het niet “kamperen”maar gewoon iets minder luxe dan thuis.

Ondergaande zon en een opkomende bui op de Oostereems

Maar dan eindelijk gingen de trossen los en liepen we op 50 meter al vast in een probleem. De sluis defect. Ik had al geschreven dat de grote verkeersbrug met “houtje touwtje”nog draaide maar de sluis zou geen probleem moeten zijn. Met deze sluis is altijd wat. Zelfs eens meegemaakt dat aan beide kanten de schuiven open gingen. De boot ging zakken en dan weer omhoog en weer omlaag. Zoiets moet absoluut niet mogen voorkomen ivm veiligheid van het achterland.

Nu bleef een sluisdeur dicht staan. We konden er niet niet om heen. Dat zou ook geen zin hebben want er volgt dan geen automatisch proces meer.

De vaste prettige brugwachter was net met pensioen en wat je dan vaak krijgt is dat tijdelijk personeel van niets weet. Hij kon melden dat als Rusthoven moest komen het wel een dag kon duren. Daar ga je dan met je “loskomen”van je huis op 50 m. Weer een nacht thuis en weer niet weg kunnen. Het tij missen en het weergaatje van minder (tegen) wind op de Noordzee.

Het geluk bij een ongeluk deed zich voor dat er ook een lijst lag van telefoonnummers waarop een monteur van de gemeente Delfzijl stond ( sluis is van de gemeente) De monteur bleek een maand geleden met pensioen te zijn gegaan maar was best bereid om op zondag even langs te komen.

Dat is de monteur met de gouden handjes die alles van de sluis af weet mbt techniek en elektronica.

Hij zal wel gedacht hebben; "hemm ze mie toch weer neudig" haha.

Hij kreeg het idd voor elkaar en een dik uur na vertrek konden we schutten. De brug deed het en de zeesluis had geen wachttijd. Het tij naar buiten (afgaand water) kon worden gehaald.