Moltenort - Kegnaes

Moltenort – Kegnaes

Een weldadige rust ligt er over de haven. Iedereen nog in diepe rust. Deze schipper is op weg naar de Kiosk om wat verse Duitse broodjes te halen die hij gisteren heeft besteld. Gelijk de afvalzak naar de container brengen en de toiletsleutel in te leveren bij de havenmeester. Die zit er al om 7 uur en begroet mij als de eerste vroege vogel die hij ziet.

De broodjes zijn geweldig. Lekker met een dikke plak kaas en dik boter. Hierna het schip zeilklaar maken en alles zee en zeilvast zetten. Dat is wel nodig want de aandacht hierop verslapt snel op het kanaal.

De wind die er zou moeten staan is ook nog in diepe rust. Maar toch vertrekken we om half 9 uit een nog steeds zeer rustige jachthaven.

De eerste veerboot komt er alweer aan. Gisteravond uit Noorwegen vertrokken. We gaan achter hem langs naar de groene kant. Voorbij de vuurtoren bespeuren we iets van wind. Het zeil gaat op en in de beschutting van het fjord staat ook de motor nog bij.

De veerboot uit Noorwegen

Het moet allemaal weer snel bij de Kustenwache

Eenmaal uit het fjord is de wind nog niet helemaal wakker voor zijn taak vandaag. We vermoeden grote draaikolken van wind langs de kust. Hij hoort zuid-west te zijn maar staat af en toe op noord-noord-west. Helemaal tegen. Snap er niets van.

Eenmaal in de baan van het lange Eckenforder fjord gaat de wind doen waarvoor het is ingehuurd. Maar niet zuid-west maar west. Ook goed of zelfs beter. Dat zal hij de hele tijd blijven tot Kegnaes.

Het gaat fantastisch. Eens een fijne stabiele wind van 4 Bft. Eenmaal voorbij de Schleimunde gaat het harder waaien en met een lekkere gang van 7 knoop stuiven we naar Denemarken.

We hebben in Moltenort het formulier ingevuld dat naar de Deense autoriteiten moet worden verstuurd waar je 6 havens op hebt staan die je wilt bezoeken. Een grote kans dat je die havens nooit zult kunnen bezoeken omdat de wind verkeert staat of een storm je een hele andere kant op stuurt. Veel mensen die we spreken vinden dit een vreemde gang van zaken. Maar we doen het maar. We krijgen een reply dat het is geaccepteerd.

7.2 heeft ze ook gelopen. De 2 standen zijn gelijk omdat het wieltje van het log vastzit door een pok.

Kegnaes Vig voor anker

We wilden naar Vemming bund. Een baai west van Sonderborg. Hier hebben we al eens prima gelegen. Maar het is te veel west om daar in 1 x naar toe te zeilen. Kruisen aan het eind van zo,n lange tocht is ook zo wat. Ondertussen gaat het regenen. De beslissing is gauw gemaakt. Achter de opper van Kegnaes in de Horup bugten.

Er ligt daar een soort natuurlijke afsluitende pier die er voor zorgt dat als morgen de harde wind naar noord-west draait, je toch nog iets beschut ligt voor hogere golven.

We zijn niet de enige die dit dachten. Er liggen wel 15 schepen op de plek waar wij altijd alleen liggen. (We liggen hier vaak als eerste ankerplek in Denemarken) Op ons ankertje in de digitale kaart ligt nu een motorboot. We hebben toen de kiel maar opgetrokken en zijn flink ondieper gaan liggen bij de wal. Hier komen geen diepe zeilboten dus ruimte genoeg.

Het was een prachtige zeildag met net geen gouden randje ivm de regen die nu toch wel flink naar beneden komt. Goed dat we niet zijn gaan kruisen naar de Vemming Bund.

Sunset op Kegneas Vig

De dam die ons heeft beschut.

We hebben besloten om de volgende dag niet verder te gaan. De wind is te hard 5-6 en er wordt veel regen verwacht. Die wind staat er. Om ongeveer 8 uur in de ochtend gaat binnen 5 minuten de windmotor aan. We verdenken de windmolens op de wal die dit ons aan doen. Binnen 5 minuten windkracht 5.

Alle 15 boten om ons heen verdwijnen nu snel. We liggen weer alleen. Op 2 bootjes verderop in het fjord. Toch verdenk ik het anker niet helemaal goed te houden. Ik kijk het nog eens aan. En mijn intuïtie klopt. Als een anker krabt (laat los van de grond) kan je dat op 2 verschillend manieren merken. Of het schip gaat schudden omdat het anker af en toe pakt en dan weer los schiet. Maar een meer subtiele manier is dat je ziet dat het schip verder draait (giert) dan normaal en soms de kont van de boot in de wind gooit. Dan weet je er iets mis.

Hierna maar even de positie gecheckt. Idd waren we al honderden meters verschoven.

Dan maar anker op en kijken wat er is gebeurd. Toen het anker opgehaald was, dacht ik dat er een landelijke telefoonkabel aan het anker hing zo zwaar was het. Maar het zat vol zeegras en zand.

Gelukkig hadden we veel ketting uit staan zodat het krabben niet gisteravond was gebeurd maar nu met de harde wind.

We hadden dus ons anker laten vallen in een zeegrasveld en waren aan het ploegen gegaan. Hij had wel iets van houvast gehad maar te weinig voor windkracht 5. Na veel moeite het anker ondaan van het gras. Opnieuw voor anker op ons aller oude ankerplaats op iets dieper water waar iets minder gras groeit. Het anker pakte direct met een forse tik en zwaai van het schip. De stopper en rekker er op en nu weer klaar voor windkracht 6.

We lezen wat en zien achter ons een watervliegtuig aankomen. Eerst landt het heel voorzichtig en maakt weer een doorstart. Hij maakt een bocht precies over onze boot waarop ik mij afvraag; lager moet toch niet. Hierna maakt hij weer een bocht en landt nu weer en het lukt. Het vliegtuig drijft snel af. Het is een Duits watervliegtuig. We hebben gelijk allerlei complot theorieën wat ze aan het doen zijn. We zijn uiteindelijk in Denemarken. Die complot theorieën vertrouw ik maar niet aan het blog toe;-)

De wind gaat flink toenemen en draait naar het westen. Nog net achter de dam ontwijken we de hoogste golven. Het gaat er flink aan toe. Windbuien bulderen onder een strakblauwe hemel tot 7 bft op de meter. We gieren geweldig achter het anker wat nu goed houdt. We steek ik meer ketting omdat de ketting vaak horizontaal staat. Ik gooi er nog maar 10 meter bij. De rekker op de ketting doet zijn werk deze rekt de hangende bocht in de ketting er soms helemaal uit. Wat een krachten komen er op. Wat ben ik blij met mijn Bruce.

Ook komt er een Duitser aan hobbelen ja ja alweer een rare Germaan (Obelix zei het toch) . En idd doet hij weer zijn naam aan. De schipper is alleen en het bootje ligt heel hoog op het water. Natuurlijk komt hij op ons af. Het is dat de onze boot van Aluminium is anders zou ik denken dat hij magnetisch was voor Duitse schepen. Hij vaart resoluut bovenwinds van ons. Alleen kan hij gelukkig niet precies bovenwinds van ons liggen ivm de diepgang daar. En ja ruim aan stuurboord gaat het anker er in. Maar dat krabt. Of hij steekt te weinig ketting of hij is ook het zeegras aan het ploegen. Met windkracht 6 krijgt je boot al gauw teveel snelheid om te ankeren. Hij gaat dan grasmaaien ipv ingraven. Na inmiddels midden in het fjord te zijn gedreven heeft hij de hele biotoop aan zijn anker.

Hij krijgt het eindelijk door en gaat anker op. Even later probeert hij het achter ons. Wij liggen in een kommetje. Hij ankert nu lage wal tegen de ondiepte. En ook nu lukt het hem niet en ik zie ons hem al van de ondiepte aftrekken. Gelukkig is de wind hem gunstig en drijft hij weer met een krabbend anker het fjord in. Weer heb ik het gevoel dat hij gewoon te weinig ketting steekt. Bij deze wind minstens 5 x de waterdiepte.

Hij geeft het op en gaat naar Horup hav. Heel verstandig. Misschien nog eens op ankerles.

Wel leuk om dit allemaal een uur vanaf je veilige boot te volgen. Hoe heet dit ook weer a slow vacation. Er is geen andere afleiding. Het leven aan boord is soms heel overzichtelijk.

Het watervliegtuig

We luisteren zo af en toe het Duitse nieuws of er nog Corona actualiteit is en een paar keer per dag even op NOS.nl. De 2e golf komt er aan. Wat zijn de mensen toch onvoorzichtig en waarom toch.

De wind is inmiddels al meer west geworden en het begint wat meer te hobbelen. Het is nog niet vergeleken met wat we op het Wad meemaken met stroom tegen wind.

Morgen gaan we naar Flensburg. Proberen althans. Zondag komt er een natte moesson met veel regen en onweer. Dan maar lekker in een haven toch?