Skuaopreis

Kuggeboda Fjorden- Kristianopel,

Na een dik half uur uit de scheren varen is het abonnement op voor de wind er weer. Dit keer niet zoveel. Een windkracht 3 ongeveer. Dus met Genua uitgeboomd over Stuurboord en Grootzeil over de andere zijde, Bakboord. Een best soepel koersje als er niet veel deining schuin van achteren in komt. Je maakt rare zwiepers. We besluiten om zoveel als mogelijk Oostwaarts te zeilen en zien wel waar we terecht komen. Voor Karlskrona is het een drukte van belang met ferry,s en oorlogsschepen uit diverse Navolanden.
Karlskrona is een marinehaven waar je vroeger nooit heen kon met de boot. Een absolute no go. Dit was beslist verboden gebied. Dit is ook de haven waar in het verleden nog wel eens een Russische onderzeeër is gesignaleerd, is vastgelopen en is gezocht naar. Ze hebben diverse openingen tussen de scheren afgedamd zodat er eigenlijk maar 3 vaartoegangswegen naar Karlskrona zijn.

Na ronding van Utlangen ( uiterste Zuidoostpunt van Zweden) zien we Utklippan liggen maar doen dit keer deze haven niet aan. Utklippan is een rotseiland uit 2 delen, ongeveer 20 km uit de kust waarin ze een schuilhaven voor vissersschepen hebben uitgeblazen in de voor vorige eeuw. In slecht weer konden vissersschepen hier schuilen en gingen de stormdeuren dicht. Dat het tekeer kan gaan is te zien aan de havenpier die helemaal is verschoven door stormgolven. Er staat een grote vuurtoren en een vogelwachtershuis. Je kunt met een roeiboot naar het andere eiland.
Als je in Utklippan bent geweest als Zweed met een boot, heb je een oorkonde verdiend. Met het vorige schip ben ik er wel een keer of 5 geweest dus die is al lang binnen. Veel mensen vinden het saai omdat er niets anders is dan vogels en rotsen. Nu heeft dit juist zijn charme.
We slaan het eiland nu even over. De haven is duur geworden en inmiddels te moeten betalen voor de haven in een betaalautomaat gaat ons op dit eiland aan het hart. Waar zijn alle havenmeesters gebleven.

Na Utlangen is het weer Noord waards. De eerste haven is Sandhamn. Die wordt het niet omdat Sandhamn bij Zuid-Oostenwind onbeschut ligt. En dat wordt het vanavond en vanacht. Daarom nog maar 30 km doorvaren naar Kristianopel. Ook niet alles maar beter beschut.

Onderweg worden we naar van de zeer zware schietoefeningen op zee bij Karslkrona. Echt hele zware knallen en dreunen achter elkaar. Knallen die je over je hele lijf voelt binnendringen. Uren achter elkaar. Ook hoor je de knallen over het hele land uit smeren. Het schiedgebied is dan al wel 15 km ver weg. Best indrukwekkend dat men dit in oorlogsgebieden dagelijks meemaakt.

Kristianopel is een vestingplaats gesticht in 1600 door de Denen die toen heersten over Zweden. De vesting is nog intact inclusief een kruiskerk uit 1216. Alleen is de vesting nu een camping.. Het dorpje zelf straalt volledige rust en Pippie Langkous sfeer uit.

Het afmeren gaat wat moeilijk. Je meert haaks op de kade met kop van het schip. De achterkant meer je af aan een meerboei. Dat is in Zweden heel gewoon maar in elders in Europa is het toch meest langszij de kade of aan meerpalen. Kristianopel is eigenlijk de eerste haven waar deze meermogelijkheid van toepassing is. Voor ons is het ook allemaal heel vreemd. Wij hebben ook nog nooit zo afgemeerd omdat het vorige schip zo groot en zwaar was dat we de meerboei van zijn ankers trokken.
Nu moet we er wel aan geloven. In Nederland een Zweedse HookandMoor gekocht die heel soepel het touw door het oog van de meerboei trekt.. Helaas weigert alles en zit de HookandMoor aan de boei vast incl mijzelf. Gelukkig is er een collega schipper die het touw aan de wal opvangt en ik de boot naar achter kant trekken om de HookandMoor los te maken. We hebben idd iets verkeert gedaan waardoor de tros klem is gaan zitten. Nog maar even oefenen dus. Maar we liggen vast. Maken nog een toch over de muren van de vesting en het dorpje en gaan vroeg te kooi