Vrijdag is het zover. De trossen los en net voor de middagsluiting geschut naar het Eemskanaal. Natuurlijk ging het nu allemaal heel voorspoedig en lagen we een half uur later alweer in de echte zeesluis. He he eindelijk zout water. Het zeehavenkanaal uit en hup de zeilen op. We wilden eigenlijk over het eerste wantij van de Oostereems zodat we bij Juist konden ankeren. Dit geeft namelijk een meer "weg"gevoel dan ankeren bij de Eemshaven.
Het ging allemaal super snel en ruim op tijd waren we over het ondiepste punt zodat we in het Duitse deel van het wad waren. Hierna hadden we weer stroom mee naar de ingang van het Memmert Wathfahrwasser.
Onderweg heel veel zeehonden gezien. We kijken er zelf niet meer van op "och weer en zeehond" We liggen nu aan de rand van een zandbank en langzaam verdwijnt het water en komen de vogels foerageren. Wat een rust.
Rondom geen menselijke activiteit op minstens 10km. Zelfs geen schip.
In de avond gaat het onweren om ons heen. Weerlichten op afstand. Bang dat het hier ook komt ...nee.
De beste bescherming tegen onweer is een goede verzekering. Je kunt er weinig aan doen. De kans op een inslag is niet zo groot en op het wad zakt gezien de temperatuur in deze tijd de buienactiviteit in.
Dit gebeurde nu ook. De hele nacht geen bui gehad terwijl om ons heen het spookte hoorden wij via de app.⚓

Onweer op afstand

Juist op afstand. Wicky houdt de wacht