Gamborg fjord - AEbelø

Onder zeil door de kleine Sund bij Middelfart

Gamborg Fjord – Aebelo

Hoera er was iets van wind. De DMI, Windfinders en de Windguru,s hebben het de laatste dagen zwaar en dus kloppen de windvoorspellingen niet. Door de gigantische thermische opwarming van het vaste land, Funen en Sjaeland komen er processen op gang die de normale weer en windverwachtingen tarten. Nu ook weer. De wind zou zuid-oost zijn maar was toch echt zuid-west. Niet hard maar genoeg om een paar mijl verder te gaan. Anker op en langzaam zeilend naar de kleine Sund. Onderweg een Nederlands jacht geobserveerd wat strak om de ondiepte probeerde te varen maar al snel er op vast liep. Bijzonder.

In de kleine Sund hadden we een dikke knoop stroom mee wat samen met de weinige wind toch nog 3-4 knoop vooruitgang veroorzaakte.

Het is leuk varen daar. Alles vliegt en zeilt om je heen. Mooie huizen langs de kant en af en toe een grote brug. Eenmaal onder de grote verkeersbrug door viel de wind nagenoeg weg. Alleen de stroom van nu we 2 knoop bracht nog wat snelheid in.

Na de vuurtoren van Stibe die daar op een mooie strategische plaats staat was het echt gedaan met de pret en voeren we tussen een grote brij kwallen met de motor aan.

De spoor en locale brug. Hier boven lopen ze over heen als "uitje

De grote verkeersbrug van Funen naar Jutland

Stibe,s Lighthouse

De Skua wilde naar Aebelo. Iets anders geschiktst was er eigenlijk niet om te ankeren. Af en toe kwam er een gebied met wat wind en kon de motor uit. Na 15.00 zette de Sea breeze( wind veroorzaakt door temperatuurstijging op land) Hierdoor komt er wind te staan en soms hard ook.

Nu ook. Een lekker windkracht 4 uit een andere richting dan voorspelt maar voor ons te bezeilen.

We zetten de autopilot op de wind. Dan op 30 of 35 wat afhangt van de windkracht. De boot zeilt dan echt keurig op die 30 of 35 aan de wind. Veel beter dan ik zelf kan. Mocht de wind dan iets draaien draait de boot mee. Zolang dat niet veel afwijkt van de koers die je wilde varen is dat geen probleem.

We haalden wat tijd in door de aantrekkende wind en om 16.00 lagen we achter onze spijker bij de dam van Aebelo. Na 6 uur varen/zeilen over 20 mijl. Het lag er vol met ankerliggers. Een kluit bij het eiland in de luwte en een kluit bij de oksel dam/eiland. Wij schoven meer naar onder aan omdat daar naar ons idee meer wind bleef staan om de enorme hitte van die dag wat dragelijker kon maken. De bemanning had erg veel last van de enorme hoeveelheid licht. Ondanks de gledjer en zonnebrillen.

Vanuit Nederland kwamen horror verhalen over 40 graden. Wat is het hier dan lekker met “maar”30 op de teller.

Kwal en nog een kwal. Het hoopt zich op in de kleine Sund

Gelukkig de wind is er weer even

Ten anker tegen de "dijk"

De zwarte lijn is de de koerslijn van de Skua

Zicht op de "dijk"het laatste stuk is ondergelopen en moet je waadend door heen. Hier liepen ook al die Herten en Reeën over naar de vaste wal. 

In de avond schittering. Wat een licht hebben we weer gehad vandaag

Na het avondeten met de boot naar de wal en over de dam naar Aebelo. Wat een prachtig eiland. En wat een natuur. Het eiland is particulier bezit maar de Deense Natuurmonumenten zwaait de scepter daar. Prachtige klifkusten en Beukenbossen en heel oude Eikenbomen. In de jaren 50 woonden hier nog 50 mensen op dit eiland nu maar 1 eigenaar. Het eiland kun je vanaf de vaste wal bereiken door een “ebbeweg” dat houdt in dat je tot knie en soms kruishoogte door het water over een ondergelopen pad het eiland kunt bereiken. Zie foto.

Op het eiland komen heel veel soorten vogels, kevers en planten nog voor die elders in Denemarken zijn uitgestorven. Goed voor zorgen dus. Je mag er alleen maar komen buiten het broedseizoen en alleen op de paden. Je mag er niet kamperen en geen planten mee terug nemen naar de vaste wal.

Wat mag er nog wel? Wandelen

Een klein plukje ankerliggers. Heel in de verte de Skua. Wij zijn niet in de luwte van het eiland gaan liggen ivm de warmte.

Wat een natuurpracht

Maar droog!!!

Hier ligt de rest.

Alle toegestane paden op dit privé eiland zijn keurig gemaaid.

Beuken die hun blad al laten vallen door de droogte. 

Mijn tocht voerdde over het eiland naar de vuurtoren aan de noord kant. Hierna door het Beukenbos weer terug naar de dam. Onderweg vele reeen en Damherten gezien. Veel jonge daartussen.

Aebelo lighthouse staat op de rand van de afgrond

Hier zie je de majestueuze beuken in de afgrond storten door afkalving van de kust

Marslander op Aebelo

Beuken . Wat een pracht

Zoekplaatje. De vele Damherten en reeen. Dit is een damhert die mij aankijkt

Skua in de avondzon

Na 2 uur intensief wandelen weer op de boot nog even kwalvrij gezwommen in het toch wel koude water. Opeen zagen we een kleine jonge ree alleen over de dam aan komen lopen. Bijzonder dachten we. Al snel hield ie het voor gezien en ging terug naar het eiland.

Misschien een jong mannetje op weg naar een nieuw territorium? Het was een voorbode van de exodus van een grote geheel.

In de late avondschemering werden we opgeschrikt door geluiden van blaffen en blèren. We zagen tot onze grote verassing een grote groep van wel 50 Damherten en Reeën over de dam hollen naar de vaste wal. Ook waadend door het water. Dus al die witte kontjes gemixt met opspatten water was een pracht gezicht. Later kwam er nog een groep maar daarvoor was het al te donker om te zien. In de late nacht ging de hele horde weer terug naar het eiland.

Hieronder zie je dat je door het water moet waadden om op Aebelo te komen vanaf de vaste wal.

Zo zie je maar weer wat je allemaal beleefd op en rond het water.