Kalmar - Kristianopel

Het zou een soepel dagje moeten worden. De wind was van hard naar matig afgenomen en zat in een redelijk goede richting. Later zou hij afnemen naar een soepel windje. Het werd anders. Dezelfde gedachte als wij, had bijna de hele haven. Het werd dus rommelig in de haven met al het losgooiend materieel. We wilden naar Sandhamn, zodat je naar Karlskrona, de dag er na nog een klein stukje op de motor hoefde.

De windgoden hadden iets anders voor ons in petto. Na het zeilen hijsen (met toch maar een 1e rif grootzeil en 2e rif Genua, ging het toch nog erg schuin. De wind was weer eens harder dan voorspelt. Maar ja je moet ook niet zeuren want voor het eerst van alle vaartochten hier in de zuidelijke Kalmarsund konden we nu eens een keer zuidwaarts, wel zeilen.

Het werd een rommelige zeildag met af en toe bijna geen wind en een soms dikke windkracht 5. Ook nog eens voorzien van soms 20 graden winddraaiing. Kortom je kop erbij houden.

Bij de invaart naar Kristianopel zagen we de windmolen op de wal al zuidwest aanwijzen. Ook ging onze koers steeds meer zuid oost en nam de wind  toe.  Ook de golven en deining namen hierdoor navenant toe. Na nog een uurtje te hebben gehakt in de golven kregen we een paar golven vast water over. Nu was ik er klaar mee. We zouden nog 12 mijl zo verder moeten hakken op de motor met misschien maar 3 knoop en een hoop brandstof. Onze buren lagen inmiddels in Kristianopel. Na die gebeld te hebben gaven ze het verlossende antwoord ; er is nog plek in Kristianopel. Maar de havenmeester wijst aan. Na een half uur lagen we in een oase van warmte en rust een vakantie sfeer. Onze buurvrouw uit Delfzijl had de thee klaar. Een fijner welkom kon je niet krijgen. 

Hoe een zeildag kan veranderen van een soepel tochtje in een vervelend gehak en dan weer eindigt in een warm bad. Hoe mooi kan zeilen zijn.