In Zweden ankeren de bootjes het liefst met de punt op een rotsje ,of de kant. In ankerboeken staat bij heel veel eilanden, op papier met pijltjes waar je dit kunt doen.
De Zweden komen aanvaren en verkennen de plek waar ze aan de wal willen liggen. Dit gebeurd zeer nauwkeurig. Als de keuze is gemaakt wordt er een bemanningslid afgezet met een lange lijn. De Zweed die de boot bestuurt gaat nu ongeveer 3 scheepslengtes naar achter varen.Daar laten ze het achter anker vallen ( ze hebben soms helemaal geen anker op de kop). Dan varen ze weer naar de wal en trekken ze het achter ankerlijn strak zodat het schip net vrij van de rotsen ligt. Indien nodig worden er vanaf de midden bolder nog lijnen naar de wal uitgezet om het schip op zijn plek te houden.
Wij hebben het nog niet gedaan. Te "bang"om fouten te maken en een deuk in de boot te krijgen.
In tegenstelling tot de Zweden houden Hollanders en Duitsers ervan om vrij te ankeren. Dus gewoon ergens in een baai of vig. Je bekijkt dan waar dit het beste kan, kijkt naar de wind en de wind in de nacht.
Je laat het anker vallen. Laat het schip langzaam achter uit drijven. Afhankelijk van de waterdiepte, grondsoort en wind gooi je 3 tot 5 x de waterdiepte aan ankerketting uit. Als het schip stil lijkt te liggen en de ketting staat recht naar onderen geef je gas achter uit. Het anker graaft nu in de bodem. Vaak is dat met een redelijke klap en trek de kop van de boot naar beneden. Je weet dan "de storm"mag komen. Soms is het een twijfel geval en hoor je het anker rollen over de stenen.
Dan moet je soms een ander plekje zoeken en de procedure herhalen. Het is hoogst zelden dat je geen goed anker plekje kunt vinden. ( In de zeekaart staat vaak de grondsoort vermeld)
Dan zet ik er nog een rekker op de ketting. Dit voorkomt dat het schip teveel aan het anker rukt en zodoende plots kan uitgraven. Het voorkomt ook het doorgeven van geluid van ketting die over stenen rolt en het haalt de trek van de ankerlier af, zodat de lier niet opeens los gaat en/of door de rem trekt en alle ketting in zee verdwijnt.
Maar nu de Zweden die vrij ankeren....
Wij lagen in Lökaö vig en verbaasden ons over de vele Zweden die hier vrij ankerden en niet aan een rots gingen liggen. Net als bij Duitse ankeraars fungeren wij als stroop voor de vliegen. Het hele vig is leeg maar ze moeten altijd bij ons liggen. Waarom toch.
Nu ook weer. We lagen nog maar net of er komt een grote Zweedse zeilboot aan. Op 15 meter van de boot laat ie zijn anker vallen. Onbegrijpelijk. Ik heb soms het idee dat ze niet beseffen dat ze door de wind gaan zwaaien achter de ketting en meters naar achteren gaan. Ook ben je je privacy kwijt als ze zo dicht bij je liggen. We kwamen steeds heel dicht bij elkaar.
Maar omdat wij in Zweden te gast zijn laten we het eerst maar zo. Zij hebben meer schade dan wij omdat zij van plastic zijn. Maar ja wat doe je bij schade. Gaan zij zeggen dat zij er eerst lagen en dat wij later gekomen zijn. Zij hebben geen taal barrière met de overheidsdiensten. Kortom het ankert niet lekker. zo.
Inmiddels is de vig aardig volgelopen en de dichtbij liggers gaan weer weg. Hierna is het nog een keer of 3 gebeurd dat er jachten kwamen die zelfs nog dichter op onze boot kwamen liggen dan de eersten. Sommige gooien het anker er in zonder uitloop. Hoe blijf je dan liggen met harde wind?
Er was 1 die zo dichtbij lag dat ik ze toe riep. "shell we shake hands"? Dat was toch een druppel blijkbaar om toch licht geïrriteerd hun anker op te halen en elders te ankeren aan een rotsje.
We zijn die dag het stroop gebleven. Wij dachten echt dat Zweden niet vrij ankerden. Soms dus wel. Maar moet je niet vragen hoe.
Rare jongens die Zweden, zou Asterix en Obelix zeggen.
Wij hebben het nog niet gedaan. Te "bang"om fouten te maken en een deuk in de boot te krijgen.
In tegenstelling tot de Zweden houden Hollanders en Duitsers ervan om vrij te ankeren. Dus gewoon ergens in een baai of vig. Je bekijkt dan waar dit het beste kan, kijkt naar de wind en de wind in de nacht.
Je laat het anker vallen. Laat het schip langzaam achter uit drijven. Afhankelijk van de waterdiepte, grondsoort en wind gooi je 3 tot 5 x de waterdiepte aan ankerketting uit. Als het schip stil lijkt te liggen en de ketting staat recht naar onderen geef je gas achter uit. Het anker graaft nu in de bodem. Vaak is dat met een redelijke klap en trek de kop van de boot naar beneden. Je weet dan "de storm"mag komen. Soms is het een twijfel geval en hoor je het anker rollen over de stenen.
Dan moet je soms een ander plekje zoeken en de procedure herhalen. Het is hoogst zelden dat je geen goed anker plekje kunt vinden. ( In de zeekaart staat vaak de grondsoort vermeld)
Dan zet ik er nog een rekker op de ketting. Dit voorkomt dat het schip teveel aan het anker rukt en zodoende plots kan uitgraven. Het voorkomt ook het doorgeven van geluid van ketting die over stenen rolt en het haalt de trek van de ankerlier af, zodat de lier niet opeens los gaat en/of door de rem trekt en alle ketting in zee verdwijnt.
Maar nu de Zweden die vrij ankeren....
Wij lagen in Lökaö vig en verbaasden ons over de vele Zweden die hier vrij ankerden en niet aan een rots gingen liggen. Net als bij Duitse ankeraars fungeren wij als stroop voor de vliegen. Het hele vig is leeg maar ze moeten altijd bij ons liggen. Waarom toch.
Nu ook weer. We lagen nog maar net of er komt een grote Zweedse zeilboot aan. Op 15 meter van de boot laat ie zijn anker vallen. Onbegrijpelijk. Ik heb soms het idee dat ze niet beseffen dat ze door de wind gaan zwaaien achter de ketting en meters naar achteren gaan. Ook ben je je privacy kwijt als ze zo dicht bij je liggen. We kwamen steeds heel dicht bij elkaar.
Maar omdat wij in Zweden te gast zijn laten we het eerst maar zo. Zij hebben meer schade dan wij omdat zij van plastic zijn. Maar ja wat doe je bij schade. Gaan zij zeggen dat zij er eerst lagen en dat wij later gekomen zijn. Zij hebben geen taal barrière met de overheidsdiensten. Kortom het ankert niet lekker. zo.
Inmiddels is de vig aardig volgelopen en de dichtbij liggers gaan weer weg. Hierna is het nog een keer of 3 gebeurd dat er jachten kwamen die zelfs nog dichter op onze boot kwamen liggen dan de eersten. Sommige gooien het anker er in zonder uitloop. Hoe blijf je dan liggen met harde wind?
Er was 1 die zo dichtbij lag dat ik ze toe riep. "shell we shake hands"? Dat was toch een druppel blijkbaar om toch licht geïrriteerd hun anker op te halen en elders te ankeren aan een rotsje.
We zijn die dag het stroop gebleven. Wij dachten echt dat Zweden niet vrij ankerden. Soms dus wel. Maar moet je niet vragen hoe.
Rare jongens die Zweden, zou Asterix en Obelix zeggen.
 |
| Lagnövikken. Onder Trosa. De Skua is de middelste |
 |
| Zicht naar het oosten |
 |
| Rubber rekker op de ketting |
 |
| Ankerlier |
 |
| Zo zie je hoe het werkt |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten